Ongegeneerd vertrouwen!

Ik heb het afgelopen week weer ongegeneerd ingezet. Onze tuinman is druk bezig in de tuin. Een vakman pur sang die ik een 11 op de schaal van NPS geef (als je er eentje zoekt, bel me!). Een flinke klus, waar hij ook wat onderaannemers voor nodig heeft. Zo komt er deze week een loodgieter en later ook nog een timmerman. Onze tuinman heb ik verteld waar de sleutel ligt van de poort, kan ie de tuin in wanneer hij wil. En tevens de sleutel van het huis, zodat ze ook even binnen kunnen schuilen als het nodig is of gebruik kunnen maken van het toilet of de koelkast. Ikzelf ben er namelijk bijna nooit als zij er zijn. ‘Hoe doen we dat met de loodgieter en de timmerman als ze komen, ik ben er dan namelijk zelf niet bij’ aldus onze tuinman. Onze reactie: vertel hun ook waar de sleutel van de poort en de sleutel van het huis ligt! En dat de cola-blikjes in de andere koelkast liggen. ‘Maar…vind je dat okay, je kent ze nog niet toch’ zei de tuinman ietwat verbaasd. ‘Nee, maar jou wel en ik vertrouw volledig op jou’.

Heerlijk toch. Het is me denk ik met de paplepel ingegoten. Toen ik als jong ventje voor het eerst op stap ging, vroeg ik natuurlijk aan m’n ouders hoe laat ik thuis moest zijn. Hun steevaste antwoord: ‘Dat weet je zelf vast heel goed te kiezen, we vertrouwen je daar in, dus veel plezier!’ Je voelt al lezende wat er gebeurt: ik krijg vertrouwen en neem dus verantwoordelijkheid. Vertrouwen beschaam je ook niet zo snel als je regels zal betreden. Gek is dat, maar lijkt bijna wel een wet van Meden en Perzen. Het mooie aan vertrouwen geven, is dat het besmettelijk is. Je krijgt het eigenlijk altijd ook terug daarna. De kunst is wel hier als eerste te durven oversteken. Het lelijke aan vertrouwen is namelijk wachten. Wachten tot iemand te vertrouwen is. Eigenlijk is dat voor mij vooral de definitie van wantrouwen. Dus: ongegeneerd geven, is ook veel terugkrijgen!

Terug naar m’n tuinman. Mijn vertrouwen wordt zijn verantwoordelijkheid. En het vertrouwen dat hij vervolgens geeft aan zijn onderaannemers wordt weer hun verantwoordelijkheid. Ongegeneerd dat vertrouwen verder distribueren. In de wetenschap noemen ze dat ook wel distributed trust. Een principe waar vooral veel online spelers en platformen hun succes op willen bouwen. En wat tot vele mooie successen leidt: we verhuren tegenwoordig ons eigen huis voor een weekend aan een wildvreemde (Airbnb), we stappen bij een volslagen onbekende in de auto naar Parijs (Bla Bla Car) en we kopen tweedehands kleding van iemand aan de andere kant van het land (Vinted). Deze platformen organiseren vertrouwen door ervaringen twee kanten op maximaal te delen. Zo kan ik vertrouwen op de ervaring van iemand die ik weer vertrouw. En zo exponentieel verder. Klinkt simpel, maar werkt een stuk vernuftiger dan je denkt. Google eens op de case van Bla Bla Car en duik dieper in de wereld van distributed trust.

Genoeg wetenschap, terug met de poten in de klei van m’n tuin. En de reacties die je vaak krijgt. ‘Maar Anders, straks weet heel Den Bosch waar ze de cola-blikjes kunnen halen als jij weg bent’. Of: ‘Je kan ook te goed van vertrouwen zijn hè, misschien belazert die autodealer je wel met die offerte’. En: ‘Ik zou een tweede advies aanvragen, want de banken adviseren vaak wat vooral voor hun goed is hoor’. Allereerst, ik denk dat allemaal oprecht niet, ik geloof in de impact van vertrouwen geven.. Maar misschien nog wel belangrijker: het interesseert me ook minder, ik merk het wel als het misbruikt wordt….en in de tussentijd geniet ik intens van het ongegeneerde vertrouwen geven. Zoveel rust, zoveel energie, zoveel vrijheid!